Ապրելու ապրիլ

Հայ ազգը իր բազմահազարամյա պատմության ընթացքում ունի մի էջ, որի մասին յուրաքանչյուր հայ խոսում է թախիծով ևհուզմունքով : Դա 1915 թվականին տեղի ունեցած ոճրագործությունն է, որն իրականացրեց Օսմանյան կայսրությունը: Այն որակվեց որպես ցեղասպանություն և ընդմիշտ կցվեց հայ ազգի պատմությանը: Այդ իրադարձությունը, որին զոհ գնաց շուրջ 1.5 միլիոն հայ, ընդմիշտ կմնա մեր սրտերում:

Իջևանի հ. 1 հիմն. դպրոցում ապրիլի 22-ին կրկին հուզառատ միջոցառում էր` նվիրված Մեծ եղեռնի 100-ամյակին:Աշխորհրդի անդամները միջոցառումը սկսեցին `ներկայացնելով Դեր-Զորի անապատով քայլող քարավանախմբի տառապանքը: Երեխաների շուրթերով հնչեցին բանաստեղծություններ և երգեր` Օսմանյան տերության կողմից կազմակերպված ոճրագործությունը դատապարտող: Հուզված ներկաներն ունկնդիր եղան եղեռնից մազապուրծ փախած և Իջևանում ապաստան գտած Կախտական Սաքոյի ձայնով հնչող «Կռունկ» երգին:

Պատմության ընթացքը անկանխատեսելի է. ոչ ոք չի կարող գուշակել,թե վաղվա օրը ինչ է խոստանում մեզ,սակայն պարզ է մի ճշմարտություն. այն ազգը,որն ուզում է ապրել ու հարատևել , պետք է մղվի պայքարի ու սխրագործությունների,դասեր քաղի անցյալից, ապրի արժանավայել,որ վաստակի անմահությունը ու հայ ազգի հերոս Սողոմոն Թեհլերյանի օրինակով ապացուցի աշխարհին,որ պայքարն է հաղթանակի գրավականը: Տարոն Մամյանը հրաշալի կերտեց Սողոմոն Թեհլերյանի կերպարը, իսկ Լյովա Վարդապետյանի կատարմամբ հայրենասիրական խրոխտ երգերը թունդ հանեցին հանդիսատեսի հոգին:

Հայաստանի` հավերժի ճամփորդի կերպարը մարմնավորող Տիգրանն ու Լևոնը հպարտորեն ազդարարեցին, որ դարերիխորքից եկած հայ ժողովուրդը դեպի դարերն է գնում, և որի երթը վերջ ու վախճան չունի, քանի դեռ գեթ մի հայ է ապրումայս հողագնդում, այս հավերժական արևի ներքո...

Լավատեսական նոտայով ավարտվող «Քոչարին» արժանացավ հանդիսատեսի բուռն ծափահարություններին:

Օրվա խորհուրդը հայ մանուկների շուրթերով ամփոփվեց հետևյալ լավատեսական խոսքերով.

Մենք ապրելու ենք, ինչ էլ պատահի,

Մեր հողի վրա մերն ենք լինելու…